Recensie: Zestig Strepen. De soundtrack van mijn leven.

Auteur: Frits Spits
Pagina’s 254
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Amsterdam, 2008
ISBN: 978 90 388 90807
Prijs 17,50 Euro

Begin dit jaar, op 18 januari, beleefde Frits Ritmeester, beter bekend als Frits Spits, het gegeven dat er andermaal een jaar voorbij was en hij zijn zestigste verjaardag vierde. Een mooie leeftijd waarin de persoon Spits nog altijd even gedreven is als aan het begin van zijn radioloopbaan. Zestig Strepen oud, maar ook schrijver van een boek met dezelfde titel, die eind september officieel werd gepresenteerd door de uitgever in Amsterdam. Meer dan 35 jaar zit Spits in het Radio Vak, dit jaar werd hij ook nog eens onderscheiden met de Marconi Oeuvre Award, voor zijn gehele radiowerk. Frits Spits een muziekvakman waarna je, als radioliefhebber bij uitstek, altijd met gespitste oren naar zit te luisteren. Zo heeft hij al lange tijd het zaterdagmiddag programma: ‘De Strepen van Spits’, vol met muziek van nieuwe cd’s dan wel albums, die toch prettiger in het gehoor ligt. Spits weet je in de radio te trekken waarbij hij vaak in strakke begrijpbare zinnen enorm veel informatie over je heen weet te strooien betreffende het door hem gepresenteerde nummer en de uitvoerende. Er is in mijn oren op dit moment geen enkele presentator die de muziek en de artiesten in zijn programma zo centraal stelt als Frits Spits. En dan hebben we het over een persoon die ons al generaties lang bedreven informeert.

In het voorwoord van zijn boek ‘Zestig Strepen’ begint Spits te vertellen dat het boek gaat over zijn leven en zijn passies: radio en muziek. Hij somt vervolgens een aantal prachtige radiomomenten op, die radio zo mooi maken. Hij verhaalt over een interview tussen Edwin Evers van Radio 538 en Louis van Gaal; de verslaggeving door twee Nederlandse journalisten over de studentendemonstratie in Peking, al bijna 20 jaar geleden, maar ook de verslaggeving van de terreuraanslag op Israëlische sportlieden in München, destijds verzorgt door verslaggever Theo Koomen. Ik kan U meldden dat in mijn herinnering – als ik aan Frits Spits terugdenk - direct een uitzending vlak voor Oudejaarsdag in het jaar 1971 te binnen schiet. Het was de KRO die de toen nog jonge Frits Ritmeester te gast had. Het ging over het ‘gebruik’, en misschien ook wel over het ‘misbruik’ van jingles op de radio. Presentator Theo ‘Oh jeetje’ Stokking was zelf een in mijn oren misbruiker van jingles. Maar de aanwezigheid van de toen nog onbekende Frits in het programma bleef het de moeite waard te blijven luisteren; immers hij had heel wat te vertellen. In de loop der jaren heeft Spits gezorgd voor tal van nieuwe ideeën op de radio,

Of het nu programma’s waren of programmaonderdelen, het merendeel sloeg zondermeer aan bij zijn luisterpubliek of dit nu in de middag of de avondprogrammering was, stond het als een Hilversum Radio 3 huis. Even een opsomming ter herinnering: ‘Avondspits’, ‘De Finale’, ‘Poplimerick’ ‘Poplijnen door de jaren zeventig’, ‘Kruip in de huid van..’, ‘Tijd voor Twee’, ‘Magische Mega Tour’, ‘Lijn 3’ ‘De Album Trip’. Zo maar twee handen vol voorbeelden. Ook op de televisie werd Spits gehoord en gezien, via programma’s als: ‘Theater van het Sentiment’ en ‘De grootste Nederlander’. En dan hebben we het nog niet gehad over zijn 15 jaar durende medewerking aan het Radio 1 programma ‘Met het Oog op Morgen.’

Spits bewijst echter met ‘Zestig Strepen’ nog veel meer in petto te hebben voor de luisteraar, die plots ook zijn lezer wordt. In prachtige, korte en puntige, hoofdstukken haalt Frits Spits zestig songs aan die bepalend voor hem zijn geweest en snijdt veelvuldig een onderwerp uit zijn leven aan bij het beschreven onderwerp, waarbij uitstekende raakpunten zijn te zien. Bij één van de songs, het pittige ‘Hang on in there baby’ van Johnny Bristol, beschrijft hij terdege hoe volgens de wetten een muziekradioprogramma in elkaar dient te zitten. Snel beginnen betekent dat je er een bruisend geheel van wenst te maken, te langzame muziek achterelkaar laat de show in elkaar zakken en voor Spits is het een uitstekende zaak vooral nieuwe muziek te laten horen. De presentatie van een gouwe ouwe show zou hem al snel naar ‘Het Centrum voor Werk en Inkomen’ brengen. Spits moet de luisteraar nieuwe gedegen informatie kunnen aandragen in zijn radioprogramma, waarin hij zeker ook geslaagd is in het boek ‘Zestig Strepen’. Net zo als met het luisteren naar zijn programma’s gaat het lezen van zijn boek niet vervelen.

Lezend Nederland mag zondermeer duidelijk worden gemaakt dat dit boek vol enthousiasme is geschreven met grote liefde voor radio, muziek, naaste omgeving en niet te vergeten het voor hem zo mooie Brabant. Het boek heeft me zo gegrepen dat het een speciale plek krijgt in mijn collectie om nog met regelmaat op te kunnen teruggrijpen.

HANS KNOT